پیش‌بینی درد زایمان بر اساس سخت‌رویی روان‌شناختی، حمایت اجتماعی و تاب‌آوری در زنان نخست‌زای شهر بوشهر

زمینه و هدف: زایمان علاوه بر اینکه یک شرایط تنش ‏زا برای فرد باردار به‌حساب می‌آید، یک پدیده مهم در زندگی مادر می‏ باشد و درد ناشی از آن غیرقابل‌اجتناب بوده و در خانم ‏های نخست ‏زا نیز شدیدتر و طولانی ‏تر است. با توجه به ناخوشایندی درد زایمان، بررسی و شناخت متغیرهای تأثیرگذار بر آن، اهمیت دارد. روش بررسی: این تحقیق از نوع همبستگی است که برای اجرای آن از بین زنان نخست زایی که برای زایمان به بیمارستان شهدای خلیج‌فارس بوشهر در بازه‏ی زمانی بین اسفند 94 تا خرداد 95 مراجعه کرده و واجد شرایط تعریف‌شده در اهداف تحقیق بودند، تعداد 120 نفر به شیوه‌ی نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و با استفاده از مقیاس ارزیابی تغییرات رفتاری در برابر درد (PBI)، مقیاس درجه‌بندی عددی- بصری درد (VAS)، پرسشنامه سرسختی روان‌شناختی اهواز (AHI)، مقیاس تاب‏ آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC) و مقیاس سنجش حمایت اجتماعی فیلیپس مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‏ ها با روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی به روش هم‌زمان و همچنین گام‌به‌گام با استفاده از نرم‏ افزار SPSS مورد تجزیه‌وتحلیل آماری قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‏ ها نشان دادند که سرسختی روان‏شناختی، حمایت اجتماعی و تاب‏ آوری قادر به‌پیش بینی تغییرات مربوط به‌شدت رفتاری و بصری احساس درد زایمان در زنان نخست‏ زا می‌باشند، به‌طوری‌که این متغیرها اثر مثبت بر درد زایمان زنان نخست ‏زا دارند. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‏ های پژوهش به نظر می‏ رسد ارتقاء متغیرهای تاب‏ آوری، سرسختی روان‏شناختی و حمایت اجتماعی، در یک زن باردار می‏ تواند در مدیریت درد موثر بوده و از طریق غلبه بر هیجان ‏های منفی و ترس تجربه خوشایندی را برای زن فراهم سازد و بر ترجیح آن‏ها به روش زایمان طبیعی نسبت به سزارین، تأثیر گذارد.